Doğadaki hayvanlar ve bitkilere bakıyoruz, toz toprak içinde olmalarına, su sabunla yıkanmamalarına rağmen her zaman tertemizler ama insan böyle değil. Acaba insan neden hem akıllı ve şuurlu bir canlı olduğu halde ve çok kompleks bir canlı olduğu halde daha aciz yaratılmış hiç düşündünüz mü?
Gerçekten de insan yaratılmış canlılar arasında belki de en zayıf ve aciz olandır. Mesela insan asla çok soğuğa katlanamaz, birkaç gün yemek yemese, su içmese perişan olur. Birkaç gün yıkanmasın ne hale geleceğini bir düşünün. Birkaç gün uyutmayın, hemen yıkılır, hezeyanlar geçirir. Son derece unutkandır, çabuk hastalanır, çok basit şeyleri akledemez, vücüduna aldığı küçük bir darbe bile aylarca rahatsızlanmasına yol açar. Halbuki çoğu hayvan günlerce kutup soğuklarına katlanır, aylarca kış uykusuna yatar, günlerce yemek yemez, yıkanmaz. Ama yine de sapasağlam ayaktadır. Çünkü insan bir hikmetle böyle çok büyük acizliklerle yaratılmıştır. İnsanın bu kadar acizlikle kendini büyük görüp kibirlenmesi de oldukça şaşırtıcıdır.
Eğer Allah dileseydi insanların ağzını da mis gibi çiçek kokutabilirdi. Güle verdiği gücü insanın ağzına da verebilirdi, mesela insanın ağzı hep gül kokardı, mesela yüzünü yıkamasına hiç gerek kalmazdı, çiçek gibi pırıl pırıl kalabilirdi insanların yüzü. Yahut çelik parçası gibi pırıl pırıl kalabilirdi. Halbuki özellikle insan bu şekilde yaratıldı. Dikkat ederseniz insan vücudunun her yeri bir acizdir, kulağı ayrı bir acizlik taşır, gözü ayrı bir acizlik taşır, bedeni sürekli hastalanır, en küçük bir mikropla bile aylarca yatabilir hatta ölebilir.
Allah dilese vücudumuz mükemmel parfüm kokardı, hatta her insanın vücudu ayrı parfümlerle donatılabilirdi. Fakat insan vücudunda adeta tam tersi oluyor. Halbuki Allah istese koltuk altında çok güzel bir koku meydana getirebilir. Çünkü diğer bütün bitkilerde, en küçük sümbülde, karanfilde, menekşede, hepsinde mis gibi koku yapıyor. Ama insanı özellikle bu şekilde aciz ve kusurlu yaratmış. Çünkü insanın aciz olduğunu bilip cennete özlem duymasını takdir etmiş. Eğer insan dünyada kusursuz olsa, dilediği her şeye kavuşsa, tam istediği gibi güzel olsa o zaman cennete özlem duymama riski oluşur. O kendindeki aczi gördükçe sürekli cennete olan isteği artar. Mesela insanın kafasında mükemmel bir kadın düşüncesi vardır ama onu bulamaz, mesela mükemmel bir müzik vardır ama bir türlü onu bulamayız. Sürekli CD alırız, kaset alırız ama aradığımız müziği şimdiye kadar bulamadık.Aradığımız kokuyu da bulamayız. Aradığımız kadını da bulamayız. Çünkü mükemmel ve kusursuz sadece cennettedir, bu yüzden dünyada bulamayız. Bilinçaltımızda hep bu mükemmelliği aramak vardır bizim. Bu yüzden dünyadaki hiçbir şeyle tatmin olmayız, hiçbirini tam beğenmeyiz. Çünkü biz cennete göre kodlandığımız için bilinçaltımızda o cennet ve sonsuzluk düşüncesi çok güçlü bir içgüdüdür. İnsandaki bu sonsuz yaşama içgüdüsü çok güçlü ve tek tatmin edilmeyen içgüdüdür. Fakat bu içgüdü aslında sonsuz hayatta tatmin edileceği için insana verilmiştir. Mesela cinsel içgüdü verilir, tatmin olur, yiyecek içgüdüsü verilir, tatmin olur, üreme içgüdüsü vardır, hepsi tatmin olur, ama bir tek sonsuzluk içgüdüsü tatmin edilmemiştir ki eğer öyle olmuş olsa, yani insan hiç ölmeyeceğini bilmiş olsa ne yapardı bir düşünün.
İşte insanın son derece aciz olmasının hikmeti budur, kendisine mükemmellik ve sonsuz yaşam cennette verilecektir, insan buna derin özlem duysun ve aczini bilip mütevazi ve boyuneğici olsun diye bu şekilde yaratılmıştır.
http://www.insaninacizlikleri.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder